KÂZIMEFENDİGİLİN EVİ
Karşı Mahalle evidir. Bahçe Mahallesine ilk girişteki ikinci evdir. Soldaki birinci ev. Karşısında çeşme vardır. Karşı Mahalle kalabalık ve şenlikliydi. Sonradan, kimi evler kaydı. Salim Ağanın, üç katlı, yağlı çamdan yapılma evi yandı. Ev değil, konaktı. Böylece, Karşı Mahallede iki ev kaldı.
Kâzım Efendi yaşlı, ‘’gıddirik’’, beyaz yüzlü, aksakallı, bir ulu kişiydi. Koca sesiyle Mehmet ağabey evin içinden gürlerdi. Rahmetli Hasan, Saadet abla… Hey gidi, hey…
Mahallede kalabalığın çoğaldığı yaz aylarında Kâzım Efendi ‘’kürsüsünde’’ öylece otururdu. Kızlar evlendiler, İstanbul’dalar. Kemal Refahiye’de, yazın her nedense Apçağa’da oturuyor. Sağolsun… Ev şimdi Süleyman’da.
Bu ev bana karmakarışık gelmiştir, tam bir labirent. Eve iki kapıdan girilir. Selamlık üstte, ‘’*divanhane’’ bir alttadır. Bağları evden aşağıda. Bağlar, bir zamanlar çok bakımlıydı, şimdilerde bilemiyorum. Evin eski günlerine geri dönmesi için, tam bir restorasyon gerekiyor. Fazla söze gerek yok, fotoğraflara bakın yeter.
Evlerinizi görün. Birini diğeriyle kıyaslayın.
Evlerimizi onaralım, Bahçe Mahallesini ayağa kaldıralım.
Bahçe Mahallesi bizim.
‘’YILDA BİR HAFTA, BAHÇE MAHALLESİ SENİ BEKLİYOR’’
